Als publicist begeef ik mij op het snijpunt van geschiedenis, literatuur en landschap. Door stil te staan en de tijd te nemen om het landschap te lezen, komen de verhalen vanzelf op mijn pad. Soms zijn het bijzondere ontmoetingen of vondsten die mij inspireren. Vaak ook plekken met een geest. Zo ontstond in het afgelopen jaar ook Levenspaden – over wandelen en onderweg zijn dat ik samen schreef met Marinus van den Berg.

Een heel andere invalshoek koos ik voor het recent verschenen Wandelboekje van natuurvrienden. Hiervoor vond ik de inspiratie in het Wandelboekje uit 1900 van de natuurvorsers Eli Heimans en Jac. P. Thijsse. Naar aanleiding daarvan vroeg ik een veertigtal bestuurders van natuurbeschermingsorganisaties om hun favoriete wandeling aan te dragen en te motiveren. Soms stel ik ook mijzelf die vraag. Het antwoord is afhankelijk van mijn stemming en het jaargetijde. In de herfst ervaar ik waarom een wandeling op landgoed Staverden favoriet is. Omdat ik het als een bezielde plek ervaar. Bij de watermolen die wordt gevoed door de Staverdense en Hierdense Beek ben ik mij bewust van de genius loci – de geest van de plek. Wie zijn mij hier allemaal voorgegaan? Het klinkt als een clichévraag, maar er is geen ontkomen aan.

Van de 40 routes in het Wandelboekje van natuurvrienden ken ik de helft niet. Dat maakt het bijzonder om mee op pad te gaan. Ik verheug me op tochten in Drenthe en Limburg. Maar ook op de Zuid-Hollandse eilanden, waar ik oorspronkelijk vandaan kom. Juist wat dichtbij is, blijkt vaak onbekend.