ISBN 978-90-71722-32-5,  120 pagina’s, geïllustreerd, in samenwerking met boekhandel De Nwe Bengel, Dordrecht

De tentoonstelling in het Dordrechts Museum toont tekeningen op uitzonderlijk groot formaat, die Jaap Schlee maakte over de Franse schrijver Paul Léautaud (1872-1956). Terugkerend thema’s zijn de moeizame relatie van Léautaud met de vrouwen in zijn leven en de vele honden en katten, die hij in zijn laatste levensjaren als enige gezelschap tolereerde.

De tekentechniek van Jaap Schlee mag uniek genoemd worden. Zijn afbeeldingen zijn naturalistisch, soms zelfs fotografisch te noemen, maar dat is schijn. Gedreven door de beeltenissen en geschriften van de uiterst scherpzinnige en cynische levensbeschouwer Paul Léautaud, gebruikte hij de techniek van tekenen en gummen. Om zo het licht en de verstilling vorm te kunnen geven en grip te krijgen op het stilzetten van de tijd.

Voor zijn tentoonstelling in het Dordrechts Museum werkte Jaap Schlee (Dordrecht 1948 –2016 Dordrecht) aan een serie tekeningen over de Franse schrijver Paul Léautaud (Parijs 1872- 1956 Châtenay- Malabry ), door wie hij meer dan 30 jaar was gefascineerd. Een fascinatie die verder ging dan het romantische beeld van een in zichzelf gekeerde oude man in versleten kleding in een verwilderde tuin, omgeven door zijn honden en zijn katten. Jaap Schlee volgde de schrijver in zijn gedachten en bewegingswereld, om zo zijn bewogen jeugd en liefdesleven op papier tot uitdrukking te kunnen brengen.

“Dat ik mij met de Franse schrijver Paul Léautaud bezighoud is niet van de laatste tijd. Al in 1972 heb ik mijn eindexamenproject afgerond met zes grote olieverfdoeken van deze merkwaardige in zichzelf gekeerde non-conformist, om hem daarna 30 jaar lang met rust te laten en vervolgens in 2002 de draad weer op te pakken. Ik volg hem op zijn weg door de straten van Montmartre, de Jardin du Luxembourg en zie wel waar ik de weg kwijtraak. Het enige werkelijke contact dat ik ooit met Paul Léautaud heb gehad, is, dat ik 17 jaar na zijn dood, in zijn tuin heb gewandeld en aan de rand van zijn grafsteen in een Parijse voorstad heb gestaan”.

Zijn bewondering voor Léautaud was zuiver picturaal. Jaap Schlee werkte aan verschillende tekeningen tegelijkertijd en het beeld ontvouwde zich langzaam. Dichterbij komend, lijkt het alsof zijn tekeningen langzaam verdwijnen en worden uitgewist. Jaap Schlee tekende met een gum, of zoals het hij zelf omschrijft; “ik schilder met potlood”.