Voor beeldend kunstenaar Emile van der Kruk zijn stammen van populieren fantastisch. In beeldengalerij Het Depot in Wageningen staat een tiental van zijn beelden opgesteld. ‘Populierenhout is een levend materiaal. Het is licht en poreus, en het is net zo goed te beschilderen als een vel wit papier. Het is ook nog eens goedkoop; dat gaf voor mij als beginnend kunstenaar alleen maar voordelen. Aanvankelijk interesseerde het me niets waarin ik hakte. Ik wilde het hout lekker grof en met rafels kunnen bewerken.’ Emile laat de zaag in het hout happen, waardoor allerlei reliëfs ontstaan. ‘Je krijgt daardoor kleine schaduwtjes en grove patronen. Dat is mijn stijl geworden.’ Zijn eerste beeld van populier werd een tafeltje met een theepot en vier kopjes. De poten moesten nog wel van een andere houtsoort worden gemaakt. Later is hij al zijn werk uit één stuk gaan maken. ‘Ik werk zonder schets, anders heb ik het beeld al gemaakt. Dan is de fut eruit. De belevenis is juist dat ik naar de boomstam kijk en denk: waar gaat dit over? Als ik begin weet ik niet wat ik moet doen. Hoe moet je in godsnaam bij die neus komen? Je moet steeds afstand nemen, teruglopen en de andere kant op kijken. Pas als je een beeld af hebt weet je hoe je het had moeten zagen.’

Emile van der Kruk is een van mijn gesprekspartners in het boek dat ik momenteel schrijf over de ontwikkeling van de populier in Nederland. Een titel is er nog niet, maar het boek zal in de zomer van 2017 verschijnen bij KNNV-Uitgeverij.

[Foto Andrea Gulickx]